Kuta in een nacht

Ik heb nog heel weinig opgeschreven over Australië, maar ik ga nu m'n best doen om Indonesië wel bij te houden. Tussendoor zal ik af en toe proberen ook nog dingen over Australië te plaatsen. 

Gisteravond was het tijd om Australië te verlaten en op weg te gaan naar Indonesië voor het laatste deel van mijn reis. Ondanks dat ik een geweldige tijd heb gehad in Australië en ik zeker nog een keer terug wil komen, had ik wel weer zin om naar een volgende plek te gaan. 

Mijn vliegtuig vertrok pas rond kwart voor 10 's avonds. Het was een klein vliegtuig, dus helaas kon ik dit keer niet genieten van een leuke film, maar ik heb wel een beetje kunnen slapen. Eenmaal aangekomen op Bali moesten we eerst ruim een half uur in de rij staan bij immigratie. Gelukkig hoefde ik vervolgens niet meer op m'n tas te wachten. Toen ik naar buiten liep, zag ik veel chauffeurs staan met naambordjes in hun hand. Na even zoeken had ik ook mijn chauffeur gevonden. Het was niet nodig geweest om een chauffeur te regelen, want waar je in Australië gek wordt van alle travel agency's, die iets van je willen, stonden er hier een heleboel taxichauffeurs, die je wel een lift wilden geven. Toen ik naar buiten liep voelde ik meteen de warmte. Ondanks dat het ongeveer 2 uur 's nachts was, was het nog steeds erg warm en benauwd. Een hele andere warmte dan in Australië. In de auto merkte ik al meteen dat ik nu op een totaal andere plek ben. Zelfs in het donker zag ik al wat mooie dingen van Bali en ook het verkeer is nogal anders, ondanks dat ze nog steeds aan de linkerkant rijden (dat wordt wennen als ik weer in Nederland ben). Er zijn vooral heel veel scooters die door alle kleine straatjes scheuren. Mijn chauffeur zat ongeveer non-stop te toeteren. Volgens mij om aan te geven dat ie eraan kwam. Maar misschien ook gewoon om de andere auto's te begroeten. Eenmaal aangekomen in het hostel werd ik naar m'n kamer gebracht. Dat was wel even wat anders dan wat ik gewend ben. Waar ik normaal toch wel met minstens 5 andere (en soms zelfs 13) een kamer deelde, had ik nu een tweepersoonsbed voor mezelf en een eigen mini badkamer. Hier kan ik wel aan wennen. 

Vanochtend heb ik lekker rustig aangedaan en lekker genoten van mijn privé kamer. Ik had gisteravond bij de receptie gezien dat ze ontbijt hadden dus daar wilde ik lekker gebruik van maken. Maar helaas bleek dat je dat de dag ervoor had moeten bestellen. Dus er zat niks anders op dan op zoek te gaan naar een ontbijt ergens in de buurt. Terwijl ik door wat straatjes liep, moest ik uitkijken voor alle scooters, die voorbij sjeesden. Het was erg moeilijk om een plek te vinden, waar ze een enigszins "normaal" ontbijtje hadden. Uiteindelijk bij een bakkerij maar een broodje gehaald, in een restaurantje een verse sinaasappelsap en crackers in een supermarktje. Helaas was het enige lekkere de sinaasappelsap. Maar dan weten we dat ook weer voor de volgende keer. Vooral maar veel dingen uitproberen om erachter te komen wat wel lekker is. Ik was ook wel blij dat ik enigszins gevoel voor richting heb, want anders had het nog wel lastig kunnen worden om het hostel terug te vinden met alle kleine straatjes. 

Na nog eventjes van m'n kamer genoten te hebben, was het tijd om weer naar het vliegveld te gaan, want vandaag vlieg ik naar Bandung. Een groot verschil met Australië is ook dat het een stuk minder strikt is hoe laat je uitcheckt. Het is geen probleem om even een half uurtje langer te blijven. Toen ik naar de receptie liep, zag ik daar ineens Milly. Een Engels meisje, die ik op Fraser Island (Australië) heb ontmoet en waarmee ik sindsdien veel tijd heb doorgebracht. Ik wist dat ze op Bali zat voor een weekje, maar in hetzelfde hostel is wel heel toevallig. Eenmaal op het vliegtuig kon ik meteen inchecken en door de douane. Het was tijd voor een Indonesische lunch en dat beviel wel. Laat dat Indonesische eten maar komen.