Milford Sound

Op vrijdag ging ik met de bus richting Milford Sound voor een dagje. Onderweg zag ik voor het eerst echt veel schapen. Zoveel had ik er namelijk nog niet gezien. We hadden vandaag ook weer een leuke buschauffeur: Kyle. Volgens mij doet hij bijna elke dag de day trips naar Milford Sound. Hij gebruikte de muziek in de bus de hele dag op een leuke manier. Zo had iedereen de eerste 2 uur nog de tijd om even te slapen. Hij had dan ook rustige muziek opstaan. Toen we bijna bij onze eerste stop waren, was het tijd om wakker te worden. Op dat moment zette hij het nummer van de Teletubbies op. Na de stop gingen we weer door en konden we niet meer slapen, want we gingen het Fiordland National Park in en het was tijd om van het prachtige uitzicht te genieten. De volgende stop was in de Eglington Valley om foto's te maken van alle bergen om ons heen. Toen we daar wegreden, zette Kyle "What a wonderful world" op. Vervolgens stopten we bij Mirror Lakes. Helaas waaide het iets te hard, dus waren de reflecties niet heel goed in het meer te zien. Maar het was nog steeds mooi om te zien. Onderweg naar de volgende stop vertelde Kyle een verhaal over een held, die bij een vliegtuigongeluk iedereen had gered, en heel toepasselijk zette hij daarna natuurlijk het nummer "Hero" op. Daarna kwamen aan bij Monkey Creek. Hier konden we onze flessen vullen met vers water van de gletsjers. Het was ijskoud om met mijn hand in het water te gaan om mijn flesje te vullen, maar het water was heel lekker fris. Vervolgens moesten we door een donkere tunnel door de berg heen. Terwijl we door de tunnel gingen, had Kyle een spannend muziekje op gezet (uit Mission Impossible(?)) en ging hij ook met de bus heen en weer. Toen we de tunnel uit reden kwam er een vrolijk muziekje alsof we onze bestemming hadden bereikt (uit Jurassic Park(?)). Na de tunnel hadden we nog een korte fotostop, want het uitzicht was de hele tijd gewoon geweldig. Allemaal bergen om je heen en je zag overal op die bergen water naar beneden stromen. Toen we bijna bij de boot waren, vroeg Kyle wie er bang was voor boten en liet vervolgens het begin van "My heart will go on" horen. Toen was het tijd om de boot op te gaan. Ik was samen met Celine, een Duits meisje dat naast me in de bus zat. We hadden een plekje boven op het dek aan de voorkant gevonden. Vanaf daar konden we alles goed zien. En we hadden mazzel, want het was die dag droog. In januari hadden ze maar 6 dagen gehad dat het droog was. Het was geweldig om tussen de fjorden te varen. Overal waren watervallen te zien. Het zag er allemaal zo geweldig uit dat ik veel te veel foto's heb gemaakt (in totaal die dag wel zo'n 250...). Ik kan niet goed beschrijven hoe het eruit zag. (Hopelijk lukt het me nog een keer om foto's te plaatsen dan kunnen jullie het zelf zien.) Het was ook heel hard aan het waaien boven op het dek, maar dat maakte allemaal niet uit, want het uitzicht was het waard. Op de weg terug zagen we ook nog een aantal zeehonden op een rots. En kwamen we langs hele hoge watervallen. Daarna was het tijd om het weer hele eind terug naar Queenstown te rijden. Toen we er bijna waren, gaf Kyle nog een korte afscheidsspeech, waarin hij zei dat hij niet van afscheidnemen hield. Om vervolgens kort "See you again" af te spelen. Het was een lange maar geweldige dag! Nieuw-Zeeland lijkt alles qua natuur wel te hebben.