Paihia - Bay of Islands en Cape Reinga

Dag 1:
Op donderdagochtend begon ik aan de Kiwi Experience. Samen met David en Katie stond ik om 6.55 uur te wachten op de bus. Terwijl we op de bus wachtten, ontmoetten we 2 jongens, James en James, die ook uit Engeland komen. Onze hele bus bleek ongeveer uit Engeland te komen. Tijdens de rit naar Paihia gingen er vele klemborden door de bus heen, waarop je moest aangeven hoe lang je in Paihia wilde blijven, welke bus je uit Paihia wilde hebben, welke bus je uit Auckland wilde hebbe, welke activiteiten je wilde gaan doen, etc. Tussendoor stopten we nog ergens om te ontbijten en om de Whangarei Falls tre bekijken.

Toen we in Paihia aankwamen, zijn we eerst door het stadje heen gereden. Vervolgens zijn we gestopt om te betalen voor de activiteiten. Ik ga zaterdag de Dolphin Eco Encounter doen, een cruise door de Bay of Islands op zoek naar dolfijnen en andere dieren. En met een beetje mazzel ook zwemmen met dolfijnen. Daarna zijn we doorgegaan naar het hostel. Ik zit samen met Katie op een 8-persoons kamer. Het is een soort bungalow met 2 kamers voor 4 personen, een klein keukentje en een badkamer met een douche (die overigens veel te laag was, want ik kon er niet eens onder staan). Vervolgens zijn we ons gaan omkleden om naar het strand te gaan met de James's  en Eline, een Nederlands meisje. De rest van de middag hebben we heerlijk in het zonnetje gelegen (helaas alsnog verbrand, dit keer m'n voet) en zijn we de zee in geweest. Die avond hadden we bij het hostel een bbq. 

Dag 2:
De dag erna gingen we verder naar het noorden, naar Cape Reinga. Dit was niet met de Kiwibus, maar met een bus daar. Deze bus had de leukste buschauffeur ooit: Willy. We hadden hem de vorige dag al gezien en hoopte al dat we hem zouden krijgen. Het werd een dag waarin we voornamelijk in de bus zaten, dus dan is een leuke buschauffeur erg fijn. Ik weet niet waar hij de energie vandaan haalde, maar hij heeft ongeveer non-stop zitten praten tot de eerste stop (en eigenlijk gewoon de hele dag). Hij heeft ons aan het begin ook twee Maori woorden geleerd: Kia Ora en Whanau (Fano). Kia Ora betekent hallo, dag en bedankt en waarschijnlijk nog wel meer. Whanau betekent familie. Willy riep elke keer Kia Ora Whanau en dan moesten wij zeggen Kia Ora Willy. Onze eerste stop was Puketi Kauri Forest, waar we een korte wandeling hebben gemaakt. Vervolgens hebben we een korte stop gemaakt voor wat boodschappen en daarna zijn we doorgereden naar het strand. We gingen met bus en al het strand op. Van tevoren waarschuwde Willy al dat er kans was dat we vast zouden komen te zitten. En natuurlijk gebeurde dat ook zodra we het strand op gingen. Hij zei dat het per ongeluk ging, maar dat geloof ik nog steeds niet. We moesten namelijk eigenlijk naar rechts en hij zat wel heel lang na te denken voor hij een kant koos. Maar ja, we zaten vast dus daar moest wat aan gedaan worden. Dus we moesten allemaal de bus uit. Terwijl we ons eerst nog afvroegen of we wel echt vast zaten, gingen we de bus uit. Willy was al bezig om het zand voor de wielen weg te halen en vertelde ons dat we om de bus heen moesten staan en allemaal iets vast moesten pakken. Hij opende de kleppen van de bagageruimtes, zodat we daar tegen konden duwen. Terwijl Willy de bus startte, iemand foto's maakte en iemand filmde, gingen we met de rest de bus duwen. En het werkte! Even later waren we uit het zand en konden we weer doorrijden. We reden wat dichterbij het water, zodat de bus niet vast kwam te zitten. Willy begon donuts in het zand te maken, wat hij een 360 view noemde, want donuts mocht hij niet maken. Eerder die dag deed hij dit ook al op een rotonde. Vervolgens maakte we een stop op het strand om schelpdieren te zoeken. In het zand waren adem gaten te zien en daar moest je graven om ze te pakken. We moesten er allemaal 10 opgraven, ze vervolgens afspoelen in de zee en dan in een plastic zak stoppen. Daarna gingen we een menselijke piramide maken. Of in ieder geval een poging wagen. Van Willy moesten we er een met 21 mensen maken, dus 6 onderop. We zijn een eind gekomen (19), maar hij stortte telkens in elkaar. Vervolgens zijn we weer doorgereden. En Willy begon weer met zijn 360, maar dit keer ging hij maar door en door dat iedereen er een beetje misselijk van werd. Ik denk dat hij minstens 20 rondjes heeft gemaakt. Vervolgens gingen we naar de sand dunes. Dit zijn een paar van de grootste duinen van Nieuw-Zeeland. Daar gingen we sandboarden. Het vervelende is dat je eerst een heel eind omhoog moet klimmen voor je naar beneden kan. En je zakt steeds weg in het zand dus dat gaat niet echt snel. De eerste keer dat ik naar beneden ging kreeg ik aan het eind een hele lading zand in m'n gezicht, omdat het door mijn board omhoog vloog. De tweede keer gebeurde dat gelukkig niet, maar die keer leek het een stuk hobbeliger te zijn, omdat ik sneller naar beneden ging. Toen zijn we doorgereden naar de bekende vuurtoren op het het puntje van Nieuw-Zeeland, waar de Stille Oceaan en de Tasmanzee samen komen. Bij deze vuurtoren stond net als bij de vuurtoren van Kaap de Goede Hoop een bord met afstanden naar andere plaatsen, zoals Sydney. 4,5 jaar geleden maakte ik hieronder alvast een foto voor als ik naar Australië zou gaan. Dat moment is eventjes uitgesteld, maar komt er nu toch al snel aan (2 maandjes!). Daarna gingen we weer door. Willy was ons nog steeds aan het entertainen de hele tijd. Door onder andere te gaan zingen en hij vroeg ook andere om te zingen. Dus gingen verschillende mensen voor in de bus staan om door zijn microfoon te zingen. Ook heeft hij ons een Maori lied geleerd, waarbij we onder andere tot 4 moesten tellen: tahi, rua, toru, wha. Ook moesten de mannen aan het eind hun tong uitsteken en de vrouwen met grote ogen staren. Na nog een korte wc-stop, hadden we onze laatste stop bij een fish & chips restaurant in Mangonui. Het was heerlijk! Volgens sommige de beste fish & chips in Nieuw-Zeeland. Hier moesten we dit lied ook met z'n allen gaan zingen. 

Dag 3:
De volgende morgen had ik mijn dolfijnen cruise. Eerst moesten we nog een paar mensen op het eiland tegenover ons ophalen en vervolgens kregen we uitleg over de boot, de dolfijnen en het eventuele zwemmen met de dolfijnen. Toen we even later verder gingen, zagen we binnen 10 minuten al een grote groep dolfijnen. We konden helaas niet met ze zwemmen, want ze hadden een jong. Het was heel bijzonder om die te zien. Je kon hem niet altijd heel goed zien, maar ik heb hem een klein sprongetje zien maken. Verder was het heel gaaf om er zoveel tegelijk te zien. Op een van mijn foto's zie je er al 7. Ze kwamen ook heel dichtbij. Een keer zaten er een paar naast de boot en eentje begon water te spuiten, wat recht in mijn gezicht kwam. Daarnaast mocht je ook even het dek op aan de voorkant. Daar konden we de dolfijnen nog beter zien. Nadat we ze een lange tijd hadden bekeken en veel te veel foto's hadden gemaakt, zijn we weer verder gegaan op zoek naar meer dolfijnen, waar we ook mee kunnen zwemmen. Helaas hebben we daarna geen dolfijnen meer gezien, maar nog wel dwergpinguïns en andere dieren. Ook was de omgeving erg mooi om te zien: de verschillende eilanden, rotsen en een grot. Op de terugweg van het ene eiland naar Paihia was er een of andere zeilwedstrijd aan de gang. De zee lag vol met zeilboten. 

Toen ik terug bij de hostel kwam, was er even een probleem. Ik wilde namelijk nog een nachtje langer blijven, maar ze zouden pas die ochtend weten of dat ook zou kunnen. Als je met de kiwibus gaat heb je namelijk sowieso een slaapplek voor een en op sommige plaatsen twee nachten. En het hangt dan van de hoeveelheid mensen af, die komen of je nog een nacht langer kan blijven. Helaas zat de bus nu helemaal vol en was het hostel ook helemaal vol, dus ik kon toch niet blijven. Ook alle andere hostels zaten helemaal vol, dus ik had een beetje een probleem. Gelukkig was er die middag nog ruimte in de bus om naar Auckland te gaan en kon ik daarheen. Al ging dat wel ten koste van mijn rustige stranddagje. Maar dan maar een extra nachtje in Auckland om even tot rust te komen.